Núna nýverið voru tilkynntir leikmannahóparnir sem fara til
Svíþjóðar að spila með unglingalandsliðinu. Það er svakalega góð tilfinning að
vera valin í landsliðið í fyrsta sinn. En það sem margir átta sig ekki á að
þarna eru valdnir 12 leikmenn í hverjum aldursflokki. Þannig það eru mun fleiri
sem komast ekki í liðið heldur en komast. Ég hef gengið í gegnum þetta sjálfur
að vera einn af hinum, semsagt ekki einn af þessum 12.
 |
| Það vilja allir spila fyrir Hönd Íslands. |
Það erfiðasta sem ég hef gengið í gegnum er að vera
cuttaður. Ég hef verið cuttaður fjórum sinnum á ævinni. Fyrsta skiptið þegar ég
var 14 ára og var cuttaður úr u16 ára landsliðinu semsagt einu ári eldri. Ég
hafði lagt mikið á mig til þess að komast inn í þetta lið, æfði mikið einn,
mætti á hverja einustu æfingu allt sumarið og fannst ég standa mig vel, svo kom
að því að velja liðið, á seinustu æfingunni heyrði ég þjálfarana tala saman um valið
á liðinu tveir af þeim sögðu við 3 þjálfarann að þeir voru komnir með 13
leikmenn á blað og gætu ekki gert upp á milli hver ætti að vera skilinn eftir
heima og á einhvern óskiljanlegan hátt að mínu mati var ég ekki valinn í liðið,
ég var þó valinn til að vera 13. maður þannig
ef einhver hefði meiðst þá var ég næstur inn. Þannig ég varð sá sem þeir
enduðu með að skilja eftir.
Þetta var svakalega fúlt enda búinn að leggja alla þessu
vinnu í þetta og fannst ég ekki uppskera eins og ég sáði. Þarna kom bróðir minn
til sögunnar og einhvern veginn náði hann að telja mér trú um það að ég hafi
greinilega ekki gert nóg, annars hefði ég verið valinn, það væri greinilega
eitthvað sem vantaði víst þeir gátu fundið ástæðu til að ganga framhjá mér. Þar
sem að yngri bróðir hlustar alltaf á eldri bróðir sinn þá fannst mér ekki geta verið neitt
annað en þetta. Ég fór að mæta á hverja einustu meistaraflokks æfingu, reyndar
fékk ég ekkert að vera með, ég var bara einn út í horni að gera mínar æfingar,
gera það sem mér fannst vanta til þess að ég kæmist í þetta lið. Auk þess
byrjaði ég að lyfta á þessum tíma en þó alltaf undir leiðsögn góðra þjálfara sem
er nauðsynlegt á þessum aldri.
Þarna var gott að eiga bróður líka sem hugsaði alltaf um
hagsmuni mína og sagði að það hlyti að vera einhver ástæða, ég hlyti að vera að
gera eitthvað vitlaust. Ég þyrfti greinilega að leggja meira á mig. Hann náði
að telja mér trú á það að horfa alltaf inná við áður en ég færi að dæma og
blóta öllum í kringum mig. Því hvaða rétt hefur þú að gagngrýna aðra ef þú
gagngrýnir ekki einu sinni sjálfan þig? Þessi hugsunarháttur hefur hjálpað mér
ótrúlega mikið. Maður hefur val um
hverja einustu ákvörðun í lífinu. Auðvelda ákvörðunin hverju sinni er að kenna
öðrum um en sjálfum sér og réttlæta þannig fyrir sjálfum sér að maður geri allt
rétt, það sé bara eitthvað að öllum hinum!
Tveimur árum seinna þegar þetta lið var valið aftur semsagt,
´87 landsliðið þá u18, hafði ég haldið mínu striki mætti á hverja æfingu og
reyndi að gera mitt besta á hverri æfingu. Því þegar á botninn hvolft er það
eina sem þú getur gert. Um leið og maður fer að láta utanaðkomandi hluti fara í
taugarnar á sér þá yfirleitt fer allt á versta veg.
Ég komst í liðið í þetta skipti og vann mér inn sæti í
byrjunarliðinu, þannig þarna var ég orðinn nokkuð stór partur af liðinu en samt
af því að ég hafði verið cuttaður áður þá var ég alltaf á tánum og fannst ég
aldrei örruggur með neitt af því þetta hafði skeð áður af hverju ætti þetta þá
ekki að ske aftur?
 | |
| þessi leikmaður var líka cuttaður á sama aldri og ég! |
Þarna hafði ég í raun forskot á flest alla aðra í liðinu, af
því ég hafði verið cuttaður áður þá lagði ég mig alltaf extra fram á hverri
æfingu og mætti á hverja einustu æfingu hliðraði öllu til þess að komast á
æfingar, meðal annars sleppti ég fyrstu og einu utanlandsferðinni sem öll mín
fjölskylda hefur farið saman vegna þess að ég myndi missa af aukaæfingum á
morgnanna hjá Benna.
Ég veit að nú eru nokkrir krakkar mjög vonsviknir að gengið
hafi verið framhjá þeim í þetta skiptið. En af hverju? Það hlýtur að vera
ástæða? Fyrsta skrefið til þess að bæta sig og komast nær því að komast í liðið
næst er að komast að því hvaða ástæða það hafi eigilega verið hvað þarftu að
bæta. Ekki taka þá ákvörðun að þetta sé þjálfaranum að kenna og honum líki illa
við þig, þú sért miklu betri en þessi og hinn en samt voru þeir valdnir? Það er
alltaf ástæða. Ég hef orðið vitni af því oft að menn ákveða að þetta sé ekki
þeirra vandamál flestir þeirra eru hættir núna. Þú hefur val um hvernig þú
tekur þessum skilaboðum.
Flestir hafa heyrt um það að það er ekki spurning hversu oft
þú dettur, heldur er það spurning um hversu oft þú stendur upp. Það er á svona
tímum þar sem karakter einstaklinga kemur raunverulega í ljós, það er mjög
erfitt að taka það inná sig að maður sé ekki nógu góður, að maður þurfi að bæta
eitthvað, en stundum er það nauðsynlegt!
