Þetta er bara leikur!

Setningin þetta er bara bara leikur, er setning sem ég hef velt fyrir mér í yfir þúsund skipti. Það eru margar ástæður hvers vegna. Auðvitað skilur maður setninguna upp að vissu marki. Oft er þetta sagt til að reyna að róa taugar einstaklinga sem eiga erfitt með að hemja sig eða að sína sitt „rétta andlit“ á taugaveikluðum augnablikum leiks. 

Þessi frasi er líka oft notaður á börn svo þau læri að njóta leiksins sem þau spila sem er algjörlega nauðsynlegt svo þau haldist í íþróttinni. Þau læra þannig að meta leikinn út á sínum réttum forsendum ekki bara á sigrum og töpum.

En ef íþróttir er bara leikur, hvað er þá ekki leikur?

Þessi er líklega sammála um að þetta sé ekki bara leikur.

Líf mitt hefur síðan ég var 8 ára nánast engöngu snúist um körfubolta. Í unglingadeildinni í grunnskóla fífluðust félagar mínir oft með það að besti vinur minn væri „spalding“ körfuboltategund. Því ég var alltaf með körfubolta í hendinni sama hvar ég var. Mér var alveg sama því þetta var það sem ég vildi gera, það sem ég ætlaði mér að gera og það sem ég stefndi að, að verða körfuboltamaður.  Þarna lærði ég sjálfsaga, ég þurfti ekki böll, hanga út í sjoppu, nammi alla daga eða neitt því um líkt. Ég hafði mín markmið eitthvað sem ég virkilega vildi gera, sóttist eftir því og vildi gera hvað sem þyrfti til að það tækist. 

Ég man fyrstu landsliðsúrtaksæfingar sem ég var boðaður á að á seinustu æfingunni þá úrtakshelgi sagði Benni þjálfari við okkur að hann vildi sjá mikla bætingu næstu æfingarhelgi annars myndum við ekki komast inn í hans hóp. Ég hef alltaf munað þessa ræðu Benna og hversu skelkaður ég var að komast kannski ekki í hópinn ef ég myndi ekki bæta mig á þessarri viku sem hann gaf okkur.  Á þessarri viku fór ég út á hverjum einasta degi í 3-4 tíma einn til að drippla og kasta bolta í vegg.  Þarna lærði ég frumkvæði.

Þegar ég varð aðeins eldri fór ég að æfa mig mun markvissarra. Ég las mig til um markmiðasetningu. Lærði að setja mér almennileg markmið og það sem merkilegra er að ég lærði að eltast við mín markmið og ná þeim.

Ég fór ungur að heiman til að geta spilað körfubolta. Þar lærði ég á reynsluríkan hátt hversu erfitt það er að standa á eigin fótum. En ég þurfti að gera það ef ég ætlaði að ná mínu markmiði að vera körfuboltamaður þannig eftir dágóða stund hafði ég lært að kaupa inn, elda, setja í þvottavél, þrífa, spara. Breyttist úr því að vera svakalegur mömmustrákur í sjálfstæðan einstakling.

Til þess að vera góður í hópíþróttum er margt mikilvægt. Þú þarft að geta mætt á réttum tíma til þess að liðsfélagar þínir viti að þú takir þetta alvarlega og þú berð virðingu fyrir þeirra tíma með því að mæta á réttum tíma. Ef allt liðið er að stefna að settu marki er ekkert meira óþolandi heldur en einstaklingurinn sem mætir alltaf á slaginu eða aðeins seinna. Þetta kallar á  stundvísi.

Hvað þá þessi!

Til þess að vegna vel í hópíþrótt þarftu að geta lært inná hvern einasta einstakling til að geta bæði skilið það sem hann er að hugsa og til að geta haft góð samskipti ykkar á milli. Þarna munu samskipta hæfileikar ykkar bætast til muna sem og hópvinna sem þarf nú varla að taka fram.

Þarna erum við komin með einstakling sem  er metnaðarfullur, sjálfstæður, sínir frumkvæði, stundvís, með góða framtíðarsýn, á auðvelt með að hafa samskipti og vinna með öðrum. Það væri auðvelt að gera listann lengri, hver væri ekki til í að hafa starfsmann sem byggi yfir öllum þessum kostum? Í hverju öðru en íþróttum geta ungir krakkar lært hluti sem þessa? 

Að segja að íþróttir sé bara leikur er í raun vanvirðing við alla vinnuna sem íþróttamenn leggja á sig til að ná árangri. Íþróttir er í raun einn hollasti og jákvæðasti lífstíll sem hægt er að lifa.

Eric Thomas

Svakalega "inspirational" fyrirlestur frá einum betri hvatningarfyrirlesara sem fyrirfinnst að mínu mati. Þetta er maðurinn sem vitnað er í, í öllum þessum "how bad do you want it" myndböndum. Vonandi finnst ykkur þetta jafn hvetjandi og mér.

Það eru 90% líkur á að þú fallir.

Ég hef verið að lesa mikið af greinum uppá síðkastið um að hitt og þetta virkar ekki, af því það eru einhverjar x margar líkur á að þú náir ekki þínum markmiðum ef þú fylgir þessarri áætlun. Í fljótu bragði man ég eftir grein sem ég las á Pressunni þeim ágæta miðli um að nikótín tyggjó virkaði alls ekki því af þeim sem nota það eru 90% fólks sem byrjar aftur að reykja. Þar set ég stórt spurningarmerki af því það eru 10% aðila sem nota tyggjóið til að hjálpa sér að hætta að reykja. Hjálpar tyggjóið þá ekki?  

Með svona könnunum er oft verið að reyna að setja eitthvað upp í líkur. En í rauninni er aldrei hægt að mæla viljastyrk hverra og einnar manneskju til að hætta að reykja t.d. Ég las líka mjög skemmtilega umræðu sem kom upp í kjölfarið á því að leikmaður úr Grindavík var ekki hleypt út til Noregs til reynslu í fótbolta. Þar kom upp sú umræða að 90% þeirra leikmanna sem fara út til reynslu koma aftur heim og fengu ekkert út úr krafsinu að fara út því þeir fengu ekki samning. Þessu gæti ég ekki verið meira ósammála. Hver segir að þessi tiltekni leikmaður þurfi að vera einn af þessu 90% sem fá ekki samning? Hvernig vitum við viljastyrk hans og hversu vel hann myndi spjara sig á þessarri viku eða hvað það er gefið á svona reynslutímum. 

Tökum upp að versta dæmið hafi átt sér stað. Hann hafi farið út gengið illa, komið heim og haldið áfram að æfa hér heima. En þá er hann allavega reynslunni ríkari. Hann sér á svart og hvítu hvað hann þurfi að gera til þess að komast á þann stall sem hann vill vera á, hann myndi þá allavega fá það á hreint hvort hann sé tilbúinn eða ekki. Ef hann fær ekki að fara þá mun hann lifa í endalausri óvissu um hvort hann sé nógu góður eða ekki. Þannig ef hann er ekki nógu góður og er eins metnaðarfullur og ég hef heyrt þá myndi hann leggja meira á sig til að geta orðið betri í sinni íþrótt sem kemur Grindavík til góðs í þessu tilviki. Þar sem hann mun ýta við sjálfum sér og verða betri leikmaður fyrir vikið, einnig mun hann ýta við öðrum leikmönnum liðsins þegar þeir sjá hversu mikið hann leggur á sig þrátt fyrir að vera einn af máttarstólpum liðsins. (er nú samt engan veginn að taka afstöðu til þess hvort að þeir hefðu átt að hleypa honum eða ekki.)

Hugarfar eins og þetta að segja að það séu 90% líkur á að eitthvað mistakist að það eigi þá bara að mistakast er alfarið rangt. Það sem ég sé með þessu er að það sé enn stór möguleiki á að hlutirnir takist því þegar allt kemur til alls er 10% ansi stór prósenta ef þú ert einn af þeim sem gerir allt til að hlutirnir rætast. Það er aldrei hægt að segja þér eitthvað sem þú getir ekki gert. Eini sem getur sagt þér það í raun og veru er þú sjálfur. 

MBC - Heidelberg

 

Hérna er videó af 4 leikhluta í seinasta leik.

smá tilraun...

Þá er komið að því sem ég hef lengi hugsað um. Mig hefur lengi langað að gera blogg um það sem ég hef virkilega áhuga á, það sem hefur hjálpað mér í gegnum tíðina og það sem mun halda áfram að hjálpa mér um ókomna tíð. Þar sem körfubolti stendur mér næst af flestu þá mun ég tala um allt frá körfuboltalegu sjónarmiði.  Annars eru dálkar hérna fyrir ofan um það sem ég mun koma til með að fjalla um þ.e. körfubolti, næring, markmið, hvatning og einstaklingsbúðir. Í dálkunum sjálfum útskýri ég svo enn frekar hvað ég ætla mér til með hverjum dálki fyrir sig.

Þessi síða hefur kostað mig blóð, svita og tár.

En svo að lokum hef ég líka búið til einn dálk sem heitir Hörður Axel sem er í raun smá kynning um mig sjálfan hvað ég hef gert, hvað ég sé að gera og hvað ég stefni á að gera í grófum dráttum.